De roep van de wolf

Er was eens een wolf. En die wolf ben ik. Een tijdje geleden ben ik uit mijn leefgebied gehaald. Ik werd gevangen en in Nederland uitgezet. Het is geen goede plek voor mij, maar ik moet overleven. Ik kan er ook niets aan doen. Het is de bedoeling dat ik schapen vang. Ook geitjes en biggetjes. En meisjes met rode hoofddoekjes. Ik jaag iedereen de stuipen op het lijf. Als ik dit niet doe, schieten ze mij af. Het spijt mij dat ik dit moet doen, maar ik kan niet anders. Een functie elders is pas aan de orde als jullie niet bang meer voor mij zijn.

Ik weet het: jullie mogen mij niet. Ik vertel de ene dag dit en de andere dag dat. Ik lieg alles aan elkaar. Niets is nog waar van wat ik zeg. Het puntje van mijn neus verdwijnt zelfs achter de horizon. Het is intussen allemaal zo doorzichtig, maar jullie zien het niet. Ik voer krankzinnige wetten in die jullie vrijheid afnemen en die jullie ziek maken. Misleiden en jullie uit elkaar spelen is mijn missie. Omdat jullie bang voor mij zijn, blijven jullie mij serieus nemen en geven jullie mij gezag. En weet je, zolang jullie blijven doen wat ik zeg, moet ik en zal ik doorgaan. Ik bedenk nog wildere en gemenere plannen met jullie. Ik ben grenzeloos in mijn rol als slechterik. Jullie angst en woede stimuleren mij alleen maar om er nog harder in te gaan. 

Je weet hoe het sprookje verder gaat. Nergens ben je veilig voor mij. Ik heb overal ogen en oren. En ik heb een grote bek. Alles zal ik van je afnemen. Ik zal jou verslinden. Met huid en haar. Dat is wat ik moet doen. Je grootmoeder, dat is je gezonde verstand en je innerlijke wijsheid, zij zit al in mijn maag. En jij, domkop, zal mij nog veel beter smaken dan je oma. Niets blijft er van je over. Pas wanneer je in het donker van mijn binnenste zit, besef je dat je al veel eerder niet meer naar mij had moeten luisteren. Maar dan is het te laat. 

Hoewel… wolven worden in sprookjes opengesneden en in de put gegooid. Zoals heksen die in de oven gaan en ook stiefmoeders die een pijnlijke dood sterven. Wij zijn verbeeldingen van jullie eigen fantasie en daarmee van de matrix. Dat is de schijnwerkelijkheid van jullie zintuigen. Eigenlijk besta ik helemaal niet. Jullie denken het alleen maar. Hoe echt ik ook lijk, ik besta alleen maar in jullie mind. Ik ben slechts een weerspiegeling van ‘de boze wolf’ in jezelf. Zolang jullie niet volwassen worden zal ik jullie triggeren tot bloedens toe en doe ik met jullie wat ik maar wil. Waar je jezelf ook verstopt, ik zal je vinden. Zolang je je afhankelijk en slaafs van mij opstelt ben ik in je leven. Jullie vinden dat niet leuk en wensen mij het allerslechtste toe. Dat is terecht. Het is mijn lot.

Zal ik jullie een geheim vertellen? Jullie kunnen nu al van mij af komen, nog voordat jullie tussen mijn kiezen vermalen worden. It’s up to you. Je bent daar vrij in. Jullie hoeven niet met mij te vechten. Als jullie radicaal kiezen voor je eigen weg in plaats van de weg die ik jullie wijs, dan kom je mij niet meer tegen. Denk aan het pientere zevende geitje dat zich boven in de klok verstopte. Ik kon het niet vinden. Ik kon er niet eens bij. Als enig geitje werd hij niet door mij opgevreten. Bedenk dus in dat onneembare bovenkamertje van je wat je hier en nu kunt doen. Draai de wijzers van de klok de andere kant op. Ik verzeker je: dan gaat je wereld volledig veranderen. 

Je zult in de echte vrije wereld zijn. Een wereld vol wonderen. Je ontmoet daar weer de wijsheid van je grootmoeder en de liefde van je moeder. Ik heb daar geen enkele macht meer over je. Er valt niets meer voor mij te halen als ik niet meer voor jou besta. Ik hoef je niet meer op te vreten en ik kan weer terug naar mijn eigen moederland. Daar ben ik ook veel liever dan in jouw gedachtenwereld, waar ik altijd honger blijf houden. Alsjeblieft, ik smeek het je, ik roep het je toe: verlos mij, laat mij gaan en doe wat je moet doen! En doe het snel. Gun mij dat plezier en ik garandeer je: je leeft nog lang en gelukkig.

©Anthonie Roose 

https://t.me/herinnerjezelf