
Elk mens heeft een innerlijke roeping om vrij te zijn. Het is niet gemakkelijk om vrijheid te ervaren in een wereld die dag in dag uit verdere beperkingen en onderdrukkende maatregelen oplegt aan mensen. Hoe kun je je echt vrij voelen in een werkelijkheid waarin je op allerlei manieren vergiftigd wordt, door je voedsel, door wat je drinkt, door wat je inademt, door straling, door wat je geleerd wordt, door alle bombardementen van leugens en propaganda? Is het wel mogelijk om ooit volledig vrij te zijn?
De tegenpool van vrijheid is slavernij of gevangenschap. De begeerte om te bezitten, te misleiden, te dwingen of te moorden maakt niet alleen de ander tot slaaf, maar allereerst jezelf. Je creëert er een schijnwereld mee van macht, roem of rijkdom. Maar niets daarvan kun je meenemen in je graf. Kun je loskomen van je materiële verlangens, dan kom je bij je pure kern uit. Je kunt niet zomaar uit de matrix-wereld stappen, het is weliswaar niet gemakkelijk maar niet onmogelijk om er geen deel van uit te maken. Het ligt aan je mind-set. Vrij ben je wanneer er niets meer is waarvan je het idee hebt dat je het kunt verliezen.
Liefde en waarheid
Vrijheid bestaat uit liefde en waarheid. Liefde kan alleen maar bestaan in waarheid. En de waarheid maakt vrij. In de wereld waarin de vader van de leugen koning is, is de waarheid ver te zoeken. Waarheid vind je niet in de krant en niet in Den Haag of Brussel. Een land dat overspoeld en geregeerd wordt door groteske leugens en desondanks bevrijdingsdag viert, is niets anders dan een slavenkolonie. Het geniepige is dat de meeste slaven niet eens doorhebben hoe onvrij ze eigenlijk zijn. Dat komt omdat ze niet oprecht bereid zijn de waarheid te onderzoeken en te omarmen. Ze zijn onwetend. Dit heeft niets met intellect te maken. Elk mens heeft uiteindelijk de intelligentie in zich om aan te voelen of dingen kloppen of niet. Wie echt vrij wil zijn, wil niets anders dan de waarheid kennen en daaruit leven. Vrijheid is voorbij materie en misleiding.
In de herfst van 2011 had ik het voorrecht om op een heel bijzondere manier te ervaren wat waarheid en vrijheid is. Mijn hartzakwand scheurde twee centimeter en ik weet nog als de dag van gisteren hoe de dood binnen enkele tellen als een zwarte oceaan van alle kanten op mij af kwam. Ik was niet bang voor de dood, want ik geloofde toen dat dood dood is en afgelopen. Ik weet nog dat ik dacht: het is alleen een beetje jammer dat ik nu al dood moet. Ik zakte weg, maar werd gereanimeerd. Mijn bloed werd niet meer rondgepompt en mijn organen begonnen af te sterven. Ik leed daardoor de hevigste pijnen die ik ooit doorstaan heb. Het was de pijn waarvan ik me als klein jongetje had voorgesteld hoe het is om in de hel te zijn, een eeuwig brandend vuur dat de hevigste pijnen veroorzaakt zonder eraan dood te gaan. Ik was niets meer en ik had niets meer te verliezen. Ik was volledig verlamd en incontinent, maar ik voelde de pijn in al mijn cellen. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik zat gevangen in mijn lijf op de meest afschuwelijke manier. De hulpverleners dienden mij niets toe, omdat ze op dat moment nog geen idee hadden wat mij overkwam.
Ik wist alles
Het was zo ondraaglijk pijnlijk, dat ik bezweek en met mijn geest mijn lichaam verliet. Ik bevond me in één klap in een ander universum. Tot dat moment geloofde ik niet in een hiernamaals, maar ik wist zeker dat dit de hemel was. Het was de echte werkelijkheid die ik meemaakte, die achter onze zichtbare werkelijkheid ligt. Deze is niet accuraat te beschrijven, maar je zou het de wereld van oneindige liefde en pure waarheid kunnen noemen, waar je volledig vrij bent. Alle tegenstellingen die er in onze dualistische wereld zijn, waren daar niet aanwezig.
De hemelse plek waar ik vrij van mijn lichaam in rond zweefde, was niet alleen buiten mij en om mij heen, maar voelde ik tegelijkertijd in mij. Het was er heerlijk donker en toch zo ongelooflijk licht, dat niets verborgen bleef. Ik zag alles in grijstinten zowel als in alle kleuren. De absolute stilte was zo adembenemend, dat ik daarin meegevoerd werd door de mooiste muziek die je je maar kunt voorstellen. Terwijl ik helemaal alleen was op een goddelijke manier, was toch iedereen aanwezig, buiten mij en in mij. Er was slechts eindeloos beschikbare overvloed. Ik kon de hele geschiedenis en toekomst overzien. Alles gebeurde op hetzelfde moment. Al mijn vragen en twijfels bestonden niet meer, want ik wist alles. Ik. Wist. Alles. Ik kan het nog steeds niet bevatten. De waarheid stond in al haar naaktheid voor me.
Geroepen tot vrijheid
Mijn onverwachtse bezoek aan deze sprookjesachtige wereld kan nooit lang hebben geduurd, maar het was alsof ik daar altijd al was en altijd zou blijven. Ik viel weer terug in de helse pijnen van mijn lichaam, maar al snel ontsnapte ik opnieuw aan mijn lichaam om de totale vrijheid van het onstoffelijke nog een keer mee te maken, met daarbij een speciale ontmoeting met mijn gestorven oma. Elk detail staat me nog in het geheugen gegrift. Uiteindelijk verbond ik me toch weer met mijn lichaam, om even later een open hart-operatie te ondergaan.
Hemel en hel blijken heel dicht bij elkaar te liggen. Deze unieke ervaring van nauwe verstrengeling van de ergste pijn en de grootste gelukzaligheid is de meest ingrijpende geweest in mijn leven. Ze was mijn keerpunt en het startpunt van een hernieuwde spirituele reis en bepaalt sindsdien alles wat ik doe en laat. Door een klein scheurtje in mijn hart drong het licht van liefde, waarheid en vrijheid binnen. Vrijheid is onze roeping en onze bestemming. There is a crack in everything, zingt Leonard Cohen, that’s how the light gets in. Verkijk je er niet op. Momenteel loopt er een verschrikkelijk grote scheur door de wereld. De mensheid is verlamd door machteloosheid en incontinent van de leugens die ze moet verdragen. De hel is losgebarsten op aarde. De pijn is voor velen ondraaglijk geworden. Dat belooft wat: alles komt aan het licht! Een universum van oneindige vrijheid en liefde ligt binnen ons bereik.
Anthonie
https://t.me/herinnerjezelf
Wat een ontroerend verhaal Anthonie en een rijke ervaring. Ongelofelijk.
Zo herkenbaar ook dat mensen niet bereid zijn om verder te kijken dan het journaal
en Netflix. Zou die vonk van innerlijk weten en de behoefte om dit te ontwikkelen niet
sterk genoeg zijn? Is het dan niet veel comfortabeler om je weer af te laten leiden door beeld en
geluid en ditjes en datjes?
Ik zie dat ook zo in mijn omgeving en voel af en toe echt een soort van deernis, zo’n kleine
beperkte beleving van de wereld en het Mens zijn…
Het is ook spannend om los van de groep een eigen weg te bewandelen, waarbij je merkt
dat er steeds minder raakvlakken met die groep zijn… Soms voelt dat als eenzaam, maar toen
zag ik iets moois!
Onlangs, rijdend door een prachtig landschap zag ik bloeiende bloesembomen staan, een aantal bij elkaar,
met elkaar een bosje vormend, maar er stond ook een boom solitair in het veld, trots en volledig
ontwikkeld aan alle kanten, alleen, maar bestand tegen stormen en regen.
Het was alsof die boom liet zien dat je juist wanneer je alleen staat alle kanten, alle aspecten van jezelf
kunt laten bloeien en groeien tot een volledigheid.
De boom zei met vreugde: “Heer, hier ben ik, ik kan niet anders.”
Dank Anthonie!
Wat een treffende beschrijving, lieve Ellis, dankjewel voor het mooie, herkenbare en bemoedigende beeld dat je schetst!