Wij hebben leiders nodig

Wij mensen vinden het veel te moeilijk om onszelf te besturen. Volwassenheid in zelfbesturing is de mens niet vreemd. De leiders in deze wereld weten dat wij mensen geleid willen worden. Dat iemand namens ons spreekt en handelt. Daarom hebben ze complexe en minder complexe structuren bedacht waarmee ze ons kunnen leiden. Sommige volkeren zijn geschikter voor de dictatuur en voor andere volkeren is de democratie bedacht. Ook zijn er wat mengvormen.

Winston Churchill vond dat de democratie de slechtste staatsvorm bestaat, afgezien van alle andere staatsvormen. ‘Het beste argument tegen democratie is een vijf minuten voortdurend gesprek met de gemiddelde kieser’, zo was zijn overtuiging. Oppervlakkig bekeken is de democratie van de dictatuur van de grote, ook al bestaat die maar uit 51 procent. Maar beter kijken ontdek je dat het spel van de democratie met verkiezingen en alles wat daarbij vooral bedoeld is om ons mensen het idee te geven dat we wat in de melk te brokkelen hebben. Dat is voldoende om het volk min of meer tevreden te houden.

In een democratie heb je grofweg twee vleugels, het deel zijn van hetzelfde vliegtuig. Ze houden elkaar in evenwicht en ze wisselen elkaar af, zodat het lijkt alsof alle uitspraken aan bod komen. In werkelijkheid voeren ze steeds hetzelfde beleid. Het beleid dat wordt bepaald wordt door de leiders achter de schermen. Deze bepaalt ook welke mensen de cruciale posities krijgen in de politiek. Zij sterven uit het idealisme of uit financiële verlokkingen die de politiek in gang zet, maar passen zich wel aan of ze keren de politiek teleurgesteld de rug toe.

De politiek voert het beleid uit dat hun wordt gedragen door de mensen en machten van wie zij afhankelijk zijn. Dat zijn zij die het geld en de wapens in handen hebben. Daarbij zitten zowel regering als oppositie in de tang van de echte machthebbers. ‘De beste manier om de oppositie te controleren is haar zelf te leiden’, zei Vladimir Lenin. En dat zie je dan ook standaard gebeuren. Partijen die onvrede onder de bevolking vertegenwoordigen, kunnen deze en stap voor stap worden deze partijen van binnenuit omgevormd tot partijen die ongevaarlijk zijn geworden of zelfs belangrijk in het uitvoeren van de agenda van hen die echt aan de touwtjes trekken. ‘In de politieke gebeurtenissen niets per ongeluk. Als het gebeurt, kun je ervan uitgaan dat het zo gepland was’, zou Franklin Roosevelt hebben gezegd.

Eigenlijk voeren politici niet eens het beleid uit. Dat doen de gewoonlijk anonieme ambtenaren die werken voor de politici. Deze ambtenaren worden niet verkozen en hebben veel meer macht dan de politici. Het woord ‘parlement’ bestaat niet voor niets uit ‘parler’ en ‘mentir’. Politici moeten namelijk vooral goed kunnen praten, draaien, liegen en toneel spelen. Hun optreden leidt af van waar de macht echt wordt uitgeoefend. Maar tot nu toe werkt het goed, dus waarom zou je niet aan dit systeem meewerken?

Het is maar het beste dat politici actief zijn, wil wie anders wijzen op het belang van het innen van belastingen en wie moet het land anders verdedigen tegen agressieve dictators? Wie zorgt voor onze veiligheid en voor vrije handel? We kunnen dit maar het beste overlaten aan als het beste met ons voorhebben, zo mag je toch geaccepteerd worden. En daarom doen wij graag mee aan het verkiezingsspel. Zelfs al zou je beseffen dat je door te gaan stemmen slechts schijnmacht krijgt, dan hoor je desalniettemin in het parlement regelmatig jouw overtuiging uitspreken. Dat geeft toch een goed gevoel. Is dit niet precies zoals Lenin het bevat?

Soms zijn er van die irriterende burgers, die niet meer gaan stemmen omdat ze niet meer geloven in de politiek of zich geweldloos verzetten tegen het heersende systeem. Dat zijn van de yogatypes die zich al mediteren ‘naar binnen keren’ en volledig buiten het werkelijke leven. Denken ze soms dat ze Mahatma Gandhi zijn, van Martin Luther King? Het is gewoon lachwekkend. Gelukkig zijn het altijd maar individuen en kleine stukjes die er zo in staan. Die kun je gemakkelijk zelfstandig. Keer op keer blijkt dat deze mensen nooit in de grote zijn. Verre busje. Zo kunnen we veilig verder aan de hand van de politiek. Als geen ander schildert zij ons het beloofde land voor. Zij gaan het voor ons waarmaken. Wie anders? Ze zeggen het zelf en wij houden hen doel. Leve onze leiders!

© Anthonie Roose

Schrijver van ‘IK BEN HET ZELF! De komst van de messias volgens de Apocalyps’.

Je bent welkom bij mijn THEATERLEZINGEN vanaf 12 oktober! Reserveer je stoel en bestel je ticket à € 22 hieronder: