Wanneer ben je spiritueel?

Religiositeit hoort bij hen die bang zijn voor de hel en spiritualiteit is voor hen die de hel niet vrezen. In de praktijk van ons leven zijn deze twee niet altijd zo scherp te onderscheiden, maar door het zo zwart-wit te stellen, wordt een diepere waarheid ontsluierd. Religie in de oorspronkelijke zin van het woord beoogt hetzelfde als spiritualiteit, namelijk het zoeken van innerlijke verbinding met het Al. Dat is de smalle weg.

Maar religie ontaardt vaak gemakkelijk in religiositeit. Religiositeit in de zin van godsdienstigheid zoekt op een meer uiterlijke manier verbinding met het Al, door de binding aan riten en rituelen, geboden en plichten of door het geloof in een verlossersfiguur, in een helpende heilige, een beschermende god of goden die zich buiten jezelf bevinden. Dat is de brede weg. Zo bekeken is veel van wat op de spirituele markt te koop is weinig meer dan religiositeit.

Van ego naar intuïtie

Spiritualiteit onderscheidt zich van religiositeit door de weg naar binnen te wijzen, naar je eigen hart dat het bouwwerk van je ego doet afbrokkelen, zodat je echte, pure zelf aan het licht komt. Nu is er in de wereld van spiritualiteit langzamerhand zoveel ruis binnengedrongen, dat steeds meer mensen die eerst gegrepen waren door ‘spirituele glamour en glitter’ opeens keihard wegrennen en zich in de armen van Jezus werpen en daar vaak de kerk bij op de koop toenemen, omdat Jezus en de kerk vanouds aan elkaar gekoppeld lijken te zijn. Maar Jezus is niet het bezit van de kerk en zijn boodschap strijdt juist met de hele organisatie van de kerk.

Kennismaking met de spirituele kracht van Jezus is echter wel een eerste stap op weg naar het ervaren van deze kracht als je eigen kracht, je zelfbewustzijn of christusbewustzijn. Met een kromme stok kun je mogelijk toch een rechte slag maken. Het gaat bij ware spiritualiteit uiteindelijk niet om een keuze tussen ‘New Age-kitsch’ of ‘godsdienstige humbug’, maar eenvoudig om het overwinnen van je ego en het ontdekken van je feilloze intuïtie, die zorgt voor de transformatie van je ‘oude mens’ in je ‘nieuwe mens’. Het kan niet anders of je moet hierin moederziel alleen je eigen weg gaan. Tegelijk kunnen juist voorbij het denken en het ego religieuze en spirituele mensen elkaar ontmoeten.

Een vuurvijver van liefde

In de Apocalyps van Johannes wordt het proces van ego naar ware zelf uitgebreid beschreven. Al je illusies en valse overtuigingen vinden hun bittere einde in de diepte van het vuur van je intuïtie. Het ‘beest’ van al je illusies en onbewuste begeerten, de ‘valse profeet’ van al je onbewuste gedachten, oordelen en overtuigingen, het ‘merkteken’ van je onbewuste gedrag en het door jou vereerde ‘beeld’ van je onbewuste fantasieën stikken stuk voor stuk in het verterende vuur van je goddelijke intuïtie, dat in de Apocalyps beschreven wordt als een vuurvijver waarin je ziel gelouterd en getransformeerd wordt. Al je angsten (de ‘dood’) en al je gevoelens van schuld en schaamte (het ‘dodenrijk’) leggen definitief het loodje in die intuïtieve poel van vuur.

De vuurvijver is de hel voor je ego. De hel bevindt zich niet buiten jezelf. De hel speelt zich af in je eigen bewustzijn. In dat helse vuurmeer van je heldere intuïtie licht de vuurgloed van Gods brandende liefde op. Deze volmaakte liefde heeft het beste met je voor. De helse vlammen zijn ontstoken in de hemel en doen hun noodzakelijke werk op aarde. Na het wegblazen van de as van je ego is het enige wat nog rest de liefde. De liefde is alles wat er werkelijk is. Liefde creëert, verbindt, geeft, vergeeft, geneest en heelt. Wie grenzeloos en onbeperkt liefheeft, is een spiritueel mens.

Lees hierover uitgebreider in mijn boek:
‘IK BEN HET ZELF! – De komst van de messias volgens de Apocalyps’