Van Hemelvaart naar Pinksteren

‘Vrees in geen enkel opzicht voor wat je zult lijden. Besef dat de duivel sommigen van jullie in de gevangenis zal gooien, om jullie op de proef te stellen. Jullie zullen een verdrukking meemaken van tien dagen. Wees trouw tot in de dood en ik zal je de krans van het leven geven. Heb je een oor, hoor dan wat de geest tegen de ecclesia’s zegt: Wie overwint, zal niet getroffen worden door de tweede dood.’ (Uit de Brief van Christus aan Smyrna – Openbaring 2:10-11)

Een verdrukking van tien dagen

‘Ik weet wat de dood is en de opstanding daaruit’, zegt mijn meesterzelf die de dood stierf, maar weer tot leven kwam, ‘dus volg mijn aanwijzingen op.’ Angst en daaruit voortkomende trots is dodelijk. Hoeveel angsten ken ik niet vanwege de gevoelens en emoties die ervoor zorgen dat ik lijd. Slavernij en armoede, pijn en ziekte liggen op de loer. Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. 

Maar in werkelijkheid leef ik in rijkdom en overvloed, want mijn lijden kan ik transformeren in mijn ziel. ‘Smyrna’ betekent ‘mirre’ en dat is het derde geschenk van de koninklijke magiërs uit het oosten aan het kindje Jezus in de kribbe. Mirre is het symbool van het lijden op aarde, dat is als een zalf die mij heel zal maken. Ik laat mezelf dus geestelijk zalven met mirre, die ik kan gebruiken als zalfolie, zodat ik een ‘gezalfde’, een Christus, word. Ik ben niet bang, ik klaag niet, ik zink niet weg in lijdzaamheid, maar ik werk eraan. Ik smeed als een magische smid het kwade om naar het goede. Ik kijk mijn angsten recht in de ogen en ik overwin ze vanuit het hier en nu. Ik doorzie de illusie van het zelfbedrog waarop mijn emoties gebaseerd zijn en ik kijk er op een onthechte manier naar. 

De illusie kan ervoor zorgen dat ik mij gevangen voel door zulke emoties. Ik kom dan zomaar in de verleiding om mezelf ertegen te verzetten of ze te onderdrukken, ervoor te vluchten of erdoor te bevriezen. Dat zijn mijn primaire reacties vanuit mijn reptielenbrein. Ik ervaar duivelse verdrukking zolang ik in die emotie blijf. De duivel is de diabolos, hij is de 2 in eigen persoon en het schisma in me, de dubbelspraak, de misleider, de splijter. De duivel en de satan zijn beide vertegenwoordigers van de slang en daarmee de twee kanten van dezelfde demonische munt.

De duivel is de satan, mijn tegenstander die de waarheid in mij vermorzelt en mij in de gevangenis van de illusie zet. Overwin ik het gevoel dat mij gevangen houdt, door het objectief als toeschouwer waar te nemen tot deze emotie verdwijnt, dan is mijn chakra in evenwicht gekomen en krijg ik uiteindelijk een bevrijdend inzicht in de levenskrans van mijn kruinchakra. Ik ben veel rijker dan het lijkt. Mijn armoede hoort bij de tijdelijke materiële wereld, mijn rijkdom ligt in de eeuwige spirituele wereld. Hoe minder ik gebonden ben aan materie, hoe rijker dit mij spiritueel maakt.

Mezelf overwinnen is geen gemakkelijk proces voor de krachten in mijn ziel. ‘Jullie zullen het tien dagen lang zwaar te verduren krijgen’, meldt het briefbericht aan Smyrna. Mijn leerschool op aarde duurt ‘tien dagen lang’. Dat is een symbolisch geheel van een compleet afgerond tijdsverloop. De ‘verdrukking’ is wat bedoeld wordt met alles wat ik meemaak in het totaal van mijn aardse levens. De verdrukking gaat net zo lang duren als nodig is. Hoe eerder ik mijn ogen open en een grens trek, hoe eerder de ‘tien dagen van duisternis’ voorbij zijn. Maar niet eerder dan wanneer ik mijn volledige route door mijn incarnaties heen gelopen heb. 

In de Bijbel is 10 het getal van het afgeronde geheel, het getal van de volheid op aarde. Tien staat voor de volledigheid van een serie. Er wordt in de Bijbel bijvoorbeeld gesproken van tien aartsvaders, tien Egyptische plagen en tien geboden. De joodse balling Daniël wordt in Babylonische gevangenschap gedwongen om onrein voedsel te nuttigen. Hij stelt voor om een eetproef te doen en tien dagen lang een vegetarisch dieet te volgen. Hij zal daarmee laten zien dat het vermijden van vlees veel beter is voor hem en zijn vrienden. Dat zijn tien spannende vastendagen. Maar na die tien dagen zien ze er beter uit dan al degenen die het vleesmenu van de koning hebben gevolgd.

De tijd tussen Jezus’ hemelvaart en de dag van Pinksteren bedraagt ook tien dagen. In die tien dagen is er voldoende bodem gecreëerd voor de komst van de Pinkstergeest. Tien dagen verwerking en voorbereiding. Tien is een één plus een nul en dus een dualistische eenheid. Tien dagen symboliseren metaforisch gezien het geheel aan incarnaties die ik als mens doormaak in de materie op aarde. Ik neem dit aantal van tien niet letterlijk, maar wel serieus. Het geeft een complete, afgeronde tijd aan, een periode die noodzakelijk is om iets veel beters te creëren. Pinksteren is het minst begrepen, maar wel het belangrijkste christelijke feest. Het symboliseert het einde van de duistere verdrukking en de krans van verlichting en wedergeboorte die de uitverkoren doorzetters zeker zullen meemaken. 

Tien dagen van duisternis kunnen soms loodzwaar zijn, maar ze wegen niet op tegen het eeuwige en liefdevolle bestaan dat erop volgt. Een bestaan dat in het beslissende moment, in het hier en nu, een aanvang neemt en tegelijk zijn einddoel vindt. Wie loskomt van bezitsdrang, lustbevrediging en heerszucht, vindt hemelse schatten. Smyrna is uiterlijk arm en heeft het zwaar te verduren. Ze zal door de dood heen leven en beseffen dat zij juist rijk is. Tien dagen duisternis is de tijd die ik nodig heb om de onwetendheid achter me te laten en volwassen te worden, me om te keren en de kracht te vinden om moedig uit mijn goddelijke status te gaan leven. Midden in de wereld van de 2. Waar de twee niet meer tegenover elkaar staan, maar met elkaar tot een nieuwe drie-eenheid gesmeed worden.

Met mijn innerlijke oor kan ik precies horen welke aanwijzingen ik krijg om mijn chakra’s om te vormen. Schuld en schuldgevoelens vluchten van me weg, wanneer ik de aanwijzingen opvolg, zodat ik geen last meer zal hebben van de ‘tweede dood’. Dat is de spirituele dood of de ‘zonde tegen de heilige geest’, die ‘onvergeeflijk’ is, omdat ik in de dood blijf liggen zolang ik mijn geest niet binnenlaat en laat doordringen in alle aspecten van mijn leven. Ik blijf in de dood liggen als ik een stolp blijf zetten over het licht van mijn goddelijke intuïtie, in dit leven en door al mijn levenscyclussen heen. Had ik dit maar begrepen toen ik tiener was.

De eerste dood scheidt mijn ziel van mijn lichaam en de tweede dood scheidt mijn geest van mijn ziel. Niemand kan ontsnappen aan de ‘eerste dood’, de natuurlijke dood waarbij je je fysieke lichaam verliest. Zodra ik geboren word, ben ik op weg naar die dood en ben ik die dood al aan het sterven. Ik ben onderweg naar mijn sterfdag, zodra ik het levenslicht zie. Maar overwin ik mijn begeerten door daaraan dagelijks te sterven en ze steeds meer te kortwieken en te elimineren totdat het proces van zuivering van mijn ziel voltooid is, dan ontsnap ik aan het gevaar van de tweede dood. Waardoor ook die eerste dood totaal ongevaarlijk blijkt te zijn en niet meer blijkt te zijn dan slechts een deur naar een volgende stap op mijn inwijdingspad. 

‘Heb je een oor, hoor dan wat de geest tegen de ecclesia’s zegt!’ Dit refrein aan het einde van de brieven van Christus aan de zeven ecclesia’s in Asia is de nieuwtestamentische vorm van het joodse Sjema Jisraël, het joodse ochtend- en avondgebed: ‘Hoor Israël, de Ene is onze God, alleen de Ene. Heb hem lief met hart en ziel en met heel je kracht!’ Zoals de Ene het volk Israël instrueert, zo instrueert de geest de zeven ecclesia’s in Asia. In beide gevallen gaat het om mijn hemelse of ware zelf dat mijn aardse of valse zelf instructies geeft om zich te laten verenigen en vervullen met de geest zelf.

Anthonie Roose

(Over het tweede chakra: pagina 131-133 uit ‘IK BEN HET ZELF! – De komst van de messias volgens de Apocalyps‘)