Aartsengel Michaël

We duiken naar voren met de handen beschermend boven ons hoofd, alsof dat zal helpen, wachtend op de grote klap, in de overtuiging dat onze laatste seconden zijn aangebroken. Maar de klap komt niet. Wel is er een oorverdovend geluid van toeterende claxons en gierende banden. Daarna is het een eeuwigheid stil. Doodstil.

Langzaam komen we omhoog, we kijken voorzichtig om ons heen en we stappen trillend uit de auto. Wat er dan te zien is, is wat je misschien zoiets als georganiseerde chaos kan noemen. Tal van auto’s en verschillende vrachtwagens staan kriskras over de weg en tot ver in de berm. Alle voertuigen zijn rakelings langs elkaar heen geschoven. Geen enkele deuk of kras te bekennen. Geen kreukels, geen gewonden, geen doden. Niemand heeft elkaar geraakt. Het lijkt onmogelijk en toch is het waar. Als chauffeurs kijken we elkaar verschrikt en verwonderd aan. Niemand van ons is in staat om iets te zeggen. We begrijpen niet hoe dit mirakel tot stand gekomen is. 

Zonder een woord te kunnen uitbrengen lopen we weer naar onze voertuigen, om onze eigen weg te vervolgen. Maar voordat ik de auto instap, word ik ineens tegengehouden. Een onzichtbare hand draait mij om en duwt mijn hoofd omhoog. Ik kijk en ik zie aan de hemel een ontzagwekkend grote engel staan. Zijn imposante gedaante beslaat de hele westelijke hemel. Ik sta als versteend met de klink van de autodeur in mijn hand. 

Fragment uit mijn boek:
‘IK BEN HET ZELF! – De komst van de messias volgens de Apocalyps’